Gran Premio de Francia de Motociclismo de 1984

El Gran Premio de Francia de Motociclismo de 1984 fue la sexta prueba de la temporada 1984 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 11 de junio de 1984 en el Circuito Paul Ricard.

Bandera de Francia Circuito Paul Ricard
Ubicación Circuito Paul Ricard, Bandera de Francia Le Castellet
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 4,43 km

Resultados 500cc editar

Durante la prueba el italiano Franco Uncini tuvo un grave accidente que le obligó a perderse algunas carreras. También supuso el retorno de la escudería Paton con Éric Saul como piloto pero no se clasificó. El estadounidense Freddie Spencer obtuvo su tercera victoria de la temporada por delante de sus compatriotas Eddie Lawson y Randy Mamola. La general presenta a Lawson en cabeza con una ventaja de 24 puntos sobre Spencer.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Freddie Spencer Honda 43.31.92 15
2   Eddie Lawson Yamaha 43.37.71 12
3   Randy Mamola Honda 43.38.15 10
4   Ron Haslam Honda 44.21.42 8
5   Barry Sheene Suzuki 44.42.96 6
6   Didier de Radiguès Chevallier 44.43.47 5
7   Massimo Broccoli Honda 44.45.16 4
8   Reinhold Roth Honda 45.23.46 3
9   Sergio Pellandini Suzuki 45.33.04 2
10   Wolfgang von Muralt Suzuki 45.41.86 1
11   Dave Petersen Suzuki 45.46.42
12   Fabio Biliotti Honda 45.53.62
13   Henk van der Mark Honda 1 Vuelta
14   Keith Huewen Honda 1 Vuelta
15   Louis-Luc Maisto Honda 1 Vuelta
16   Lorenzo Ghiselli Suzuki 1 Vuelta
17   Maurice Coq Suzuki 1 Vuelta
18   Claude Arciero Honda 1 Vuelta
19   Attilio Riondato Suzuki 1 Vuelta
20   Marco Gentile Yamaha 1 Vuelta
21   Leandro Becheroni Suzuki 1 Vuelta
22   Virginio Ferrari Yamaha 1 Vuelta
23   Alan Irwin Suzuki 2 Vueltas
Ret   Rob Punt Suzuki Ret
Ret   Walter Migliorati Suzuki Ret
Ret   Paolo Ferretti Suzuki Ret
Ret   Robert McElnea Suzuki Ret
Ret   Boet van Dulmen Suzuki Ret
Ret   Raymond Roche Honda Ret
Ret   Eero Hyvärinen Suzuki Ret
Ret   Hervé Moineau Cagiva Ret
Ret   Brett Hudson Suzuki Ret
Ret   Peter Sjöström Suzuki Ret
Ret   Franck Gross Honda Ret
Ret   Børge Nielsen Suzuki Ret
DNS   Takazumi Katayama Honda DNS
DNS   Franco Uncini Suzuki DNS
DNS   Gustav Reiner Honda DNS
DNS   Christian Le Liard Chevallier DNS
DNS   Marco Lucchinelli Cagiva DNS
DNQ   Marie-Paul Violland Yamaha DNQ
DNQ   René Lavigne Honda DNQ
DNQ   Éric Saul Paton DNQ
DNQ   Dimitrios Papandreou Yamaha DNQ
DNQ   Jean-Louis Battistini Yamaha DNQ
DNQ   Pablo Esposito Suzuki DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

En un Gran Premio donde más de 20 pilotos que no se clasificaron para la carrera, el piloto alemán Man Mang regresa a la victoria después de 20 meses y precede al venezolano Carlos Lavado y al alemán Manfred Herweh. La clasificación del campeonato mundial todavía está liderada por los franceses Christian Sarron, a pesar de que solo han llegado en quinto lugar; Precede a Mang y Lavado.[1]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Anton Mang Yamaha 39.18.61 15
2   Carlos Lavado Yamaha 39.18.96 12
3   Manfred Herweh Rotax 39.19.24 10
4   Thierry Espié Chevallier 39.19.82 8
5   Christian Sarron Yamaha 39.20.03 6
6   Wayne Rainey Yamaha 39.23.67 5
7   Carlos Cardús Rotax 39.25.09 4
8   Donnie McLeod Yamaha 39.25.68 3
9   Martin Wimmer Yamaha 39.39.76 2
10   Jean-Michel Mattioli Yamaha 39.43.46 1
11   Jean-Luc Guillemet Yamaha 39.47.29
12   Thierry Rapicault Yamaha 39.49.97
13   Pierre Bolle Yamaha 39.50.18
14   Jean-François Baldé Pernod 39.53.67
15   Roland Freymond Yamaha 39.59.40
16   Antoine Longo Ducombs 39.59.86
17   Patrick Fernandez Yamaha 40.00.07
18   Mario Rademeyer Yamaha 40.00.26
19   Karl-Thomas Grässel Yamaha 40.00.74
20   Harald Eckl Rotax 40.00.93
21   Herbert Besendörfer Yamaha 40.01.09
22   August Auinger Monnet 40.43.09
23   Jacky Onda Yamaha 40.55.48
24   Philippe Pagano Yamaha 40.55.70
25   Patrick Schmalz Yamaha 41.02.01
Ret   Guy Bertin MBA Ret
Ret   Jacques Cornu Yamaha Ret
Ret   Michel Galbit Yamaha Ret
Ret   Alan Carter Yamaha Ret
Ret   Jacques Bolle Pernod Ret
Ret   Sito Pons Rotax Ret
Ret   Hervé Guilleux Yamaha Ret
Ret   Richard Hubin Yamaha Ret
Ret   Gabriel Gabria Yamaha Ret
Ret   Fausto Ricci Yamaha Ret
Ret   Jean Foray Yamaha Ret
DNQ   Philippe Robles Yamaha DNQ
DNQ   Jean-Louis Guignabodet Yamaha DNQ
DNQ   Teruo Fukuda Yamaha DNQ
DNQ   Donnie Robinson Yamaha DNQ
DNQ   Stéphane Mertens Yamaha DNQ
DNQ   Iván Palazzese Yamaha DNQ
DNQ   Antonio García Kobas DNQ
DNQ   Loris Reggiani Kawasaki DNQ
DNQ   Davide Tardozzi Yamaha DNQ
DNQ   Michel Augizeau Yamaha DNQ
DNQ   Massimo Matteoni Yamaha DNQ
DNQ   Manfred Obinger Yamaha DNQ
DNQ   Luis Miguel Reyes Cobas DNQ
DNQ   Maurizio Vitali MBA DNQ
DNQ   Siegfried Minich Yamaha DNQ
DNQ   Neil Robinson MBA DNQ
DNQ   Juan Garriga Yamaha DNQ
DNQ   Eilert Lundstedt Yamaha DNQ
DNQ   René Delaby Yamaha DNQ
DNQ   Bruno Lüscher Yamaha DNQ
DNQ   Marino Neri Yamaha DNQ

Resultados 125cc editar

El italiano Fausto Gresini debuta como piloto oficial de Garelli y se clasifica cuarto. El Gran Premio acaba con la cuarta victoria consecutiva del español Ángel Nieto por delante del italiano Eugenio Lazzarini (ambos con Garelli) y del austríaco August Auinger. La ventaja de Nieto en la general és de 20 puntos sobre Lazzarini.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Ángel Nieto Garelli 36.37.27 15
2   Eugenio Lazzarini Garelli 36.37.50 12
3   August Auinger MBA 36.37.90 10
4   Fausto Gresini Garelli 36.51.26 8
5   Bruno Kneubühler MBA 37.00.26 6
6   Hans Müller MBA 37.00.88 5
7   Maurizio Vitali MBA 37.06.00 4
8   Johnny Wickström MBA 37.15.41 3
9   Lucio Pietroniro MBA 37.17.47 2
10   Henk van Kessel MBA 37.25.67 1
11   Ezio Gianola MBA 37.41.62
12   Luca Cadalora MBA 37.46.85
13   Pierluigi Aldrovandi MBA 37.47.17
14   Willy Pérez MBA 37.49.34
15   Michel Escudier MBA 37.49.53
16   Helmut Lichtenberg MBA 38.05.89
17   Paul Bordes MBA 38.18.63
18   Jacky Hutteau MBA 38.37.06
19   Peter Sommer MBA 38.53.48
20   Jacques Grandjean MBA 38.53.87
21   Peter Baláž MBA 1 Vuelta
22   Henrik Rasmussen MBA 1 Vuelta
23   Beat Sidler MBA 1 Vuelta
24   Thomas Møller-Pedersen MBA 1 Vuelta
Ret   Stefano Caracchi MBA Ret
Ret   Giuseppe Ascareggi MBA Ret
Ret   Jean-Claude Selini MBA Ret
Ret   Olivier Liégeois MBA Ret
Ret   Esa Kytölä MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   Mike Leitner MBA Ret
Ret   Alfred Waibel Waibel Ret
Ret   Erich Klein Rotax Ret
Ret   Fabio Meozzi MBA Ret
Ret   Willy Hupperich MBA Ret
DNQ   Neil Robinson MBA DNQ
DNQ   Alain Guillaud MBA DNQ
DNS   Massimo De Lorenzi LGM DNS

Referencias editar

  1. a b «Mang y Spencer, otros vencedores de la jornada». Mundo Deportivo. 12 de junio de 1984. Consultado el 12 de febrero de 2019. 
  2. «1984 French MotoGP». Motorsportmagazine.com. 15 de enero de 2018. 
  3. «FRENCH GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1984». Motogp.com. Archivado desde el original el 21 de marzo de 2019. Consultado el 12 de febrero de 2019. 
  4. «Nieto, sublime en Paul Ricard». Mundo Deportivo. 12 de junio de 1984. Consultado el 12 de febrero de 2019. 
Prueba previa:
Gran Premio de Alemania
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1984
Siguiente prueba:
Gran Premio de Yugoslavia
Prueba previa:
Gran Premio de Francia de 1983
Gran Premio de Francia
Siguiente prueba:
Gran Premio de Francia de 1985