Mario Bettinus
Mario Bettinus o Mario Bettini (6 de febrero de 1582-7 de noviembre de 1657) fue un astrónomo, matemático y filósofo jesuita italiano. En el campo de las matemáticas, se dedicó a desacreditar y debilitar el método de las diferencias finitas, siendo uno de los principales críticos de la teoría infinitesimal.[1] En su publicación Apiaria Universae Philosophiae Mathematicae, Bettinus compiló una colección de curiosidades matemáticas posteriormente revisadas junto a su obra por Christoph Grienberger.
Mario Bettinus | ||
---|---|---|
![]() | ||
Información personal | ||
Nacimiento |
6 de febrero de 1582jul. Bolonia (Estados Pontificios) | |
Fallecimiento |
7 de noviembre de 1657 Bolonia (Estados Pontificios) | |
Religión | Catolicismo | |
Educación | ||
Alumno de | Giuseppe Biancani | |
Información profesional | ||
Ocupación | Astrónomo, matemático, filósofo y teórico de la música | |
Orden religiosa | Compañía de Jesús | |
Obras
editarLa más importante obra de Bettini y la más leída fue su Apiaria universae philosophiae, mathematicae, que alcanzó a tener seis reimpresiones. Aparentemente pensada como una enciclopedia de matemáticas, era de hecho una colección desigual de ensayos sobre las teorías y aplicaciones de las matemáticas, en especial en el área de la geometría; contenía además una serie de exposiciones de temas de mecánica, incluyendo medidas gnomónicas, armónicas y esféricas. La descripción de Francesco Eschinardi de su reloj de agua se incluye como apéndice a la obra.
El Apiaria revela el conocimiento comprensivo que Bettini poseía de las matemáticas y sus ramificaciones, pero el material está tomado de tratados de épocas anteriores, sin referencias a las matemáticas y ciencia de su propio tiempo, y presentada de una manera desorganizada y confusa. A pesar de esto, la obra gozó de popularidad considerable.
Bettini fue también un popular dramaturgo y poeta latino. Su primera obra, un drama titulado Rubenus (1614), estaba dedicado a Ranuccio I Farnesio, duque de Parma. Considerado innovador, fue muy leído en italiano y otros idiomas. Ocho años después, publicó en París otra obra dramatica, Ludovicus, dedicada a Luis XIII de Francia. Asimismo, fue muy bien acogida su colección de ensayos y poemas, Lycaeum e moralibus, politicis, et poeticis, que tuvo varias ediciones y sirvió de base para un volumen antologico, publicado (Lyon, 1633) como Florilegium variorum poematum et dramatum pastoralium.
Reconocimientos
editar- El cráter lunar Bettinus fue bautizado con su apellido por Giovanni Riccioli en 1651.[2]
Obra
editar- Rubenus, hilarotragoedia satyropastoralis (Parma, 1614).
- Ludovicus tragicum sylviludium (Parma, 1622).
- Lycaeum e moralibus, politicis ac poeticis (Venecia, 1626).
- Apiaria universae philosophiae mathematicae, in quibus paradoxa et nova pleraque machinamenta ad usus eximios traducta, et facillimis demonstrationibus confirmata, 2 v. (Bolonia, 1642).
Referencias
editar- ↑ Alexander Amir (2015). Infinitamente piccoli. La teoria matematica alla base del mondo moderno (en italiano). Torino: Codice edizioni. p. 180-183.
- ↑ «Cráter lunar Bettinus». Gazetteer of Planetary Nomenclature (en inglés). Flagstaff: USGS Astrogeology Research Program. OCLC 44396779.
Bibliografía
editar- Cinelli Calvoli, Giovanni, Biblioteca Volante, continuata dal dott. Dionigi Andrea Sancassani (Venecia, 1734-1747) 1:151-152.
- Fantuzzi, Giovanni, Notizie degli scrittori Bolognesi (Bolonia, 1781-1794) 2:166-167.
- Mazzuchelli, Giammaria, Gli Scrittori d'Italia (Brescia, 1753-1763) 2:1098-1099.
- Sommervogel, Carlos. Bibliothèque de la Compagnie de Jèsus 1. pp. 1426-1429.