Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1986

El Gran Premio de San Marino de Motociclismo de 1986 fue la undécima prueba de la temporada 1986 del Campeonato Mundial de Motociclismo. El Gran Premio se disputó el 24 de agosto de 1986 en el Circuito de Misano.

Bandera de San Marino Circuito de Misano
Ubicación Misano Adriatico
Eventos Campeonato del Mundo de Motociclismo
Longitud 3,488 km
Curvas 8

Resultados 500cc editar

El estadounidense y campeón del Mundial de la categoría Eddie Lawson fue capaz de neutralizar la fulgurante salida del australiano Wayne Gardner, para superarlo y ganar le Gran Premio. El aussie se tuvo que conformar con la segunda posición en dura lucha con Randy Mamola.[1]

Pos. Piloto Equipo Tiempo Pts.
1   Eddie Lawson Yamaha 47:30.830 15
2   Wayne Gardner Honda +9.870 12
3   Randy Mamola Yamaha +18.960 10
4   Mike Baldwin Yamaha +20.740 8
5   Raymond Roche Honda +37.660 6
6   Christian Sarron Yamaha +41.290 5
7   Didier de Radiguès Chevallier-Honda +42.840 4
8   Niall Mackenzie Heron-Suzuki +50.980 3
9   Ron Haslam ELF-Honda +1:04.280 2
10   Kevin Schwantz Heron-Suzuki +1 Vuelta 1
11   Shunji Yatsushiro Honda +1 Vuelta
12   Leandro Becheroni Honda +1 Vuelta
13   Wolfgang von Muralt Suzuki +1 Vuelta
14   Vittorio Gibertini Cagiva +1 Vuelta
15   Christian Le Liard Honda +1 Vuelta
16   Andreas Leuthe Honda +1 Vuelta
17   Fabio Barchitta Honda +1 Vuelta
18   Boet van Dulmen Bakker-Honda +1 Vuelta
19   Manfred Fischer Honda +2 Vueltas
20   Karl Truchsess Honda +2 Vueltas
21   Vinicio Bogani Honda +2 Vueltas
22   Eero Hyvärinen Honda +2 Vueltas
23   Mile Pajic Honda +2 Vueltas
24   Marco Greco Honda +2 Vueltas
Ret   Simon Buckmaster Honda Ret
Ret   Juan Garriga Cagiva Ret
Ret   Dave Petersen Suzuki Ret
Ret   Marco Marchesani Suzuki Ret
Ret   Armando Errico Suzuki Ret
Ret   Fabio Biliotti Honda Ret
Ret   Alessandro Valesi Honda Ret
Ret   Vittorio Scatola Paton Ret
Ret   Robert McElnea Yamaha Ret
Ret   Paul Lewis Heron-Suzuki Ret
Ret   Marco Gentile Honda Ret
DNS   Massimo Messere Honda DNS
DNQ   Henk van der Mark Honda DNQ
DNQ   Christoph Bürki Honda DNQ
DNQ   Claus Wulff Suzuki DNQ
DNQ   Andrés Pérez Rubio Suzuki DNQ
DNQ   Josef Doppler Honda DNQ
DNQ   Dietmar Marehardt Suzuki DNQ
DNQ   Stelio Marmaras Suzuki DNQ
Sources:[2][3]

Resultados 250cc editar

Sorprendente victoria del japonés Tadahiko Taira en el último Gran Premio de la temporada de 250cc. El español Sito Pons y el francés Dominique Sarron completaron el podio. El campeón de la categoría, el venezolano Carlos Lavado cayó cuando iba claramente distanciado en primera posición y no pudo sumar.[4]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Tadahiko Taira Yamaha 41:52.620 15
2   Sito Pons Honda +1.540 12
3   Dominique Sarron Honda +1.790 10
4   Anton Mang Honda +2.190 8
5   Fausto Ricci Honda +8.580 6
6   Martin Wimmer Yamaha +13.280 5
7   Jean-Michel Mattioli Yamaha +13.570 4
8   Virginio Ferrari Honda +26.020 3
9   Pierre Bolle Parisienne +29.490 2
10   Stéphane Mertens Yamaha +35.100 1
11   Jean Foray Chevallier-Yamaha +37.170
12   Donnie McLeod Armstrong +37.440
13   Gary Noel EMC +37.720
14   Reinhold Roth Honda +48.090
15   Marcellino Lucchi Aprilia +1:11.680
16   Jean-Louis Tournadre Yamaha +1:13.980
17   Roland Freymond Yamaha +1:15.830
18   Harald Eckl Honda +1:18.860
19   Urs Luzi Yamaha +1:22.460
20   Bruno Casanova Honda +1:24.420
21   Alberto Rota Honda +1 Vuelta
22   Gilberto Gambelli Honda +1 Vuelta
23   Oscar La Ferla Yamaha +1 Vuelta
Ret   Carlos Lavado Yamaha Ret
Ret   Jean-François Baldé Honda Ret
Ret   Philippe Pagano Yamaha Ret
Ret   Stefano Caracchi Aprilia Ret
Ret   Massimo Matteoni Honda Ret
Ret   Carlos Cardús Honda Ret
Ret   Christian Boudinot JJ Cobas Ret
Ret   Alan Carter Cobas-Rotax Ret
Ret   Maurizio Vitali Garelli Ret
Ret   Jacques Cornu Honda Ret
Ret   Jean-Louis Guignabodet MIG Ret
Ret   Niall Mackenzie Armstrong Ret
DNS   Loris Reggiani Aprilia DNS

Resultados 125cc editar

Fausto Gresini y Luca Cadalora decidirán en la última prueba del Mundial para decidir quien sería el campeón de la categoría. Cadalora llegó segundo y aventaja en once puntos a su compatriota y compañero de equipo. La victoria fue para el austríaco August Auinger.[5]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   August Auinger MBA 40:08.620 15
2   Luca Cadalora Garelli +16.420 12
3   Fausto Gresini Garelli +31.810 10
4   Bruno Kneubühler LCR-MBA +46.960 8
5   Domenico Brigaglia Ducados-MBA +47.250 6
6   Pier Paolo Bianchi MBA +1:16.770 5
7   Gastone Grassetti MBA +1 Vuelta 4
8   Håkan Olsson MBA +1 Vuelta 3
9   Mike Leitner MBA +1 Vuelta 2
10   Adi Stadler MBA +1 Vuelta 1
11   Marco Pirani MBA +1 Vuelta
12   Jacques Hutteau MBA +1 Vuelta
13   Jean-Claude Selini MBA +1 Vuelta
14   Iván Troisi MBA +1 Vuelta
15   Patrick Daudier PMDF +1 Vuelta
16   Manfred Braun MBA +1 Vuelta
17   Thierry Maurer MBA +1 Vuelta
18   Marco Cipriani MBA +2 Vueltas
19   Alberto Dova MBA +2 Vueltas
20   Sepp Bader MBA +2 Vueltas
21   Peter Baláž MBA +2 Vueltas
Ret   Lucio Pietroniro MBA Ret
Ret   Johnny Wickström MBA Ret
Ret   Thierry Feuz MBA Ret
Ret   Norbert Peschke MBA Ret
Ret   Andrés Sánchez MBA Ret
Ret   Giuseppe Ascareggi MBA Ret
Ret   Ángel Nieto MBA Ret
Ret   Paolo Casoli MBA Ret
Ret   Olivier Liégeois Assmex Ret
Ret   Michel Escudier MBA Ret
Ret   Vincenzo Sblendorio MBA Ret
Ret   Bady Hassaine MBA Ret
Ret   Flemming Kistrup MBA Ret
Ret   Ezio Gianola MBA Ret
DNS   Esa Kytölä MBA DNS
DNQ   Manuel Hernández Nicolás Benetti DNQ

Resultados 80cc editar

El español Jorge Martínez Aspar consiguió el primer título de su carrera en este Gran Premio. El valenciano de Derbi solo tuvo que ser segundo para asegurarse el título. La victoria fue para el italiano Pier Paolo Bianchi.[6]

Pos. Piloto Moto Tiempo Pts.
1   Pier Paolo Bianchi Seel 33:24.600 15
2   Jorge Martínez Aspar Derbi +6.860 12
3   Manuel Herreros Derbi +8.850 10
4   Hans Spaan HuVo-Casal +11.950 8
5   Ángel Nieto Derbi +29.990 6
6   Stefan Dörflinger Krauser +33.210 5
7   Ian McConnachie Krauser +50.190 4
8   Alex Barros Autisa +50.530 3
9   Gerhard Waibel Real-Krauser +55.420 2
10   Herri Torrontegui Autisa +1:12.240 1
11   Hubert Abold Krauser +1:13.290
12   Salvatore Milano Krauser +1:19.280
13   Vittorio Sblendorio Krauser +1:24.830
14   Josef Fischer Krauser +1:25.090
15   Wilco Zeelenberg Casal +1:28.290
16   Chris Baert Seel +1 Vuelta
17   Gerd Kafka Krauser +1 Vuelta
18   Günter Schirnhofer Krauser +1 Vuelta
19   Paolo Priori Lusuardi +1 Vuelta
20   Raimo Lipponen Krauser +1 Vuelta
21   Richard Bay Maico +1 Vuelta
22   Otto Machinek Hummel +1 Vuelta
23   Thomas Engl Krauser +1 Vuelta
24   Claudio Granata Lusuardi +2 Vueltas
25   Jos van Dongen Krauser +2 Vueltas
Ret   Luis Miguel Reyes Autisa Ret
Ret   Rainer Kunz Ziegler Ret
Ret   Massimo Fargeri HuVo Ret
Ret   Felix Rodríguez Autisa Ret
Ret   René Dünki Krauser Ret
Ret   Nicola Casadei RB Ret
Ret   Mario Stocco Casal Ret
Ret   Theo Timmer Casal Ret
Ret   Reiner Koster Kroko Ret
Ret   Reiner Scheidhauer Seel Ret
Ret   Stefan Brägger HuVo Ret
DNS   Gabriele Gnani Gnani DNS
DNS   Vincenzo Safliotti UFO DNS

Referencias editar

  1. «500 c.c.: Lawson demostró que es "El Rey"». Mundo Deportivo. 25 de agosto de 1986. Consultado el 24 de diciembre de 2018. 
  2. «1986 San Marino MotoGP | Motor Sport Magazine Database». motorsportmagazine.com. Consultado el 6 de junio de 2018. 
  3. «motogp.com · SAN MARINO GRAND PRIX · 500cc Race Classification 1986». www.motogp.com. Archivado desde el original el 23 de septiembre de 2018. Consultado el 24 de diciembre de 2018. 
  4. «Pons, segundo, rubricó una temporada brillante». Mundo Deportivo. 25 de agosto de 1986. Consultado el 24 de diciembre de 2018. 
  5. «Gresini, siempre perseguido». Mundo Deportivo. 25 de agosto de 1986. Consultado el 24 de diciembre de 2018. 
  6. «Aspar, el rey de los 80cc». Mundo Deportivo. 13 de septiembre de 1987. Consultado el 29 de noviembre de 2018. 
Prueba previa:
Gran Premio de Suecia
Campeonato del Mundo de Motociclismo de 1986
Siguiente prueba:
Gran Premio del Baden-Württemberb
Prueba previa:
Gran Premio de San Marino de 1985
Gran Premio de San Marino
Siguiente prueba:
Gran Premio de San Marino de 1987